ای ز حریم تو حرم، گوشه‌ای!            وی ز عطای تو جنان خوشه‌ای
مـوسـیِ طـور ازلـیّـت، ســلام            مـشـعـل نــور ازلـیّـت، ســلام

روح مـناجـاتی و خـیـرالعـبـاد            قـبـلـۀ حـاجـاتی و باب المـراد
هفت فلک گوشه‌ای از درگهت            هشت بهشت آمده فـرش رهت
بـحـر ولایـت گـهـر فــاطــمـه            موسیِ جعـفـر، پـسـر فـاطـمـه
پلــۀ تخـتــت قـلــلِ عــالـمـیـن            جای گرفتی ز چه در کاظمین؟
ای همه شب دور سرت گشته عرش            بهر هدایت تو مقیمی به فرش

بـرتـر از آنـی که ثـنـایت کـنـم            جان چه بود تا که فدایت کنم؟
بـیـن امامــان بـنــی فــاطـمــه            حلم تو مشهورتر است از همه
هـم به قضا هم به قـدر ناظمی            کـاظمـی و کـاظمی و کـاظمی
سلسلـه پیـمـان تو از ابـتداست            سیر عروج تو ز خود تا خداست
رشـتـۀ تـسـبـیـح تو زنـجـیـرها            مشعـل شب‌های تـو تکـبـیـرها
محـبـس تو سیـنۀ سینـای نـور            قعر سیه‌چال بـه از کوه طـور
زمـزمـه‌هــای تـو صدای خـدا            هـر نـفـسـت بـود بــرای خــدا
در دل تـاریـک سـیــه‌چــال‌هـا            هم سخـن دوست شدی، سال‌ها

یوسف فـاطمـه تو و قعر چاه؟            همدم شام و سحرت اشک و آه؟
محـبـس در بستـۀ تـو چـاه بود            هـر نـفـسـت سـیـر الـی‌الله بود
خـصم ستـمکار حـقـیر تو بود            سلـسـله پـیـوسته اسیـر تو بود
نـور ز روی تـو بــرافـروخـته            زهر ز سوز جگـرت سوخـته
بـستـه هـمه روزنه‌هـای قـفـس            تـنگ شده در دل تنگـت نفـس
کـس نـشنـیـده شجـر طـور دل            غرق شود در وسط آب و گـل
چاه کسی دیده شود حبس ماه؟            مـاه شنـیدید کـه افـتـد به چـاه؟
کـشتـۀ صـیـاد سـتـمگـر شـدی            مشت پری گشتی و پرپر شدی

گرچـه ز جـاه تو خـبر داشتـند            چـار نفـر جـسـم تو برداشتـنـد
حیف که شد با همه خون دلت            مـشـیّــع جــنــازه‌ات قــاتــلـت
بــر هـمگـان داد ندا آن لعـیـن            که رهبـر رافـضیان است این
ای علـی و فاطمه را نور عین            وی دل بشکسته تو را کاظمین
مـاه رجــب بـر تو محـرّم شده            وقف غـمت گریـۀ «میثم» شده